Verloskundige Annemiek
Voor ons allemaal is het leven op enig moment begonnen. Klein, pril en kwetsbaar zaten we in moeders buik. Dat moment waarop je ouders voor het eerst jouw kloppend hartje zien. Op dat moment zat ik naast ze, ik was degene die de echo mocht maken.
Telkens weer ben ik me bewust van alle emoties op dat speciale moment. Het moment waarop je ouders jou zagen, maar jij hen nog niet. Dat moment kwam namelijk later, bij de bevalling. Ik was degene die je liet huilen, sorry daarvoor.
Wat klein begint groeit groter. Van baby naar peuter en kleuter, van eigenwijze tiener tot wijze volwassene. Een volwassene die dit leest en nu waarschijnlijk zelf vader of moeder wordt. Zo gaat het leven, de cirkel is rond. Elke dag ben ik getuige van het leven. Als verloskundige, als moeder en als bevoorrecht mens.
Als verloskundige is mijn leven geen dag hetzelfde. Spreekuren, bevallingen, spoedconsulten, kraamvisites en het maken van echo’s wisselen zich af. Ik geniet van de dynamiek en beleef telkens weer de pure en echte emoties die horen bij het verwachten en de geboorte van een kind. Dit blijft bijzonder en speciaal. Wederzijds vertrouwen staat voor mij hierin centraal.
Als moeder weet ik dat een zwangerschap echt niet altijd mooi hoeft te zijn. Zo had ik vooral een innige relatie met de toiletpot. Ondanks die heftige misselijkheid en de vele ongemakken was ik blij, vanaf het eerst moment. Wat is het een rijkdom om moeder te zijn.
Ik ben Annemiek, verloskundige, moeder en mens.
Voor even maak ik deel uit van jouw leven en ben ik getuige van een bijzonder moment.
Wees welkom klein mens.